با خوندن کتاب "فرزندم این چنین باید بود" به لزوم و نیاز خودم به این کلمات پی میبرم: زهد، تقوا، ورع، صبر، قیامت، معاد، مرگ، حکمت، قلب، سکوت(صمت)، گرسنگی، ریاضت و... هنوز به نصف کتاب هم نرسیدم. کتاب خیلی پر مغزیه.
با خوندن
کتاب نماز آیت الله حائری شیرازیبه معنای واقعی نماز پی میبرم. اونقدر حکمت‌های قشنگ و نابی در کتاب وجود داره که حتی نمیتونم بنویسمشون پس باید فقط بخونیدشون ولی من باب مثال:
درون آدم ریشه آدمه، و برون آدم شاخ و برگ و ثمره. نه درونگرایی مطلق خوبه و نه برونگرایی مطلق. ریشه بدون شاخ و برگ معنی نمیده و شاخ و برگ بدون ریشه به درد نمیخوره. نماز باعث رشد ریشه میشه و انسان باید با در اجتماع فعال بودن میوه و ثمرۀ اون رو بوجود بیاره. مخصوصا منو میگه که خیلی درونگرا شدم جدیدا، خیلی...
میخواستم بگم اینا کتابای خیلی قشنگیه از دستش ندید. نمیتونم بگم کدوم بهتره هردوتاش عالین. اولی با ۵۰۰ صفحه و ورقه‌های بزرگ و دومی‌با ۱۴۰ صفحه و ورقه‌های کوچک. واقعا اگر این مسائل هنوز براتون مبهمه بخونیدشون.
+ یه مطلبی هم واقعا چند وقتیه ذهنم رو درگیر کرده میخواستم بگم. خیلی‌ها که کامنت میدن یا بخاطر چالش اسمی‌از من برده میشه منو عجیب غریب صدا میکنن. مثلا جمع میبندن. مثلا میخوان بگن خوش اومدی میگن خوش آمدید!! مگه من چند سالمه!؟ به قول مامانم ریش که میذاری شبیه سی ساله‌ها میشی ریشتو میزنی شبیه بچه‌ها میشی! درسته که اینجوریه و شاید خیلی سن منو چه تو بیرون چه اینجا زیاد تشخیص بدن ولی اینو بگم که (با لحن نوید محمد زاده تو متری شیش و نیم):
"من هنوز هیژده سالمم نشده 😭😭😭"
پس خواهشا با من بزرگونه صحبت نکنید البته شاید یکی اینجوری راحته. در کل هرجوری راحتید همونجوری. هرجوری راحتیید!!